De Markt van het kleine dorp

Met haar cap over haar hoofd getrokken liep Misha snel en vluchtig over het grote plein, tussen de mensen massa door. Zo een groot probleem was dat natuurlijk niet voor haar, ze was niet al te groot en vrij mager, dus kwam ze er gewoon door zonder al teveel geduw of getrek.
Tussendoor keek ze even vluchtig en snel op een briefje, waar de spullen op stonden die ze nodig had, waarna ze weer voor zich keek, om te zien of ze al bij het juiste kraampje zou zijn. Dat was dan wel weer het nadeel van niet zo lang zijn, je kon bijna niet over de mensen heen kijken, dus duurde het een eeuwigheid voordat je bij het goede kraampje was.
'Fruit... fruit... waar is god damit dat fruit kraampje?' Vloekte ze zacht in zichzelf, waarna ze snel weer verder zocht.

Lee liep al een tijdje onopgemerkt achter Misha aan, maar wist niet dat zij het was. Hij had haar heerlijke lichaam gezien, en was als een wild dier op een stuk prooi erdoor aangetrokken. Met grote passen haalde hij haar in, en hoorde haar nog net wat mompelen. Hij hield haar tegen bij haar schouder, en plaatste zichzelf in haar weg. Hij grijnsde breed en leunde dicht naar haar toe. 'Zoek je fruit, moppie?', vroeg hij haar met een grinnikje erachteraan. Maar pas nu hij goed keek, herkende hij haar gezicht. Zijn grijns leek enkel breder te worden toen hij haar wist te plaatsen. 'Nee maar, wie we hier hebben..' grinnikte hij terwijl hij zijn ogen over haar lichaam liet dwalen en een verlekkerde twinkel in zijn ogen kreeg.

Misha keek de persoon die voor haar was gaan staan strak aan, zonder enige emotie. Ze kende hem... maar ze wist zo 1 2 3 niet meer waarvan. In elk geval wist ze wel dat hij niet positief bekend bij haar stond.
Ze sloeg haar cap af, maar verbrak geen oogcontact met hem, dat weigerde ze gewoon. Die twinkeling in de ogen... die stem... die woordkeuze... O ja! Het was die gast van de aanval met het verzet, toch? Wie had gedacht dat ze hem hier zou zien op de markt van haar armzalige dorpje.
'Fruit ja, maar geen zielige jochies die denken dat ze volwassen zijn, terwijl ze niet eens weten hoe ze het woord vechten moeten spellen,' zei ze spottend en kon een kleine valse grijns niet onderdrukken. Dat bleef gewoon zo leuk, met zulke jochies sollen. Hoe kon ze dat nou weerstaan? Zeker na wat hij haar geflikt had.

'Auw, dat doet pijn..', zei hij nogal vals, met nog steeds diezelfde grijns. Hij ging nog wat dichter tegen haar aanstaan en liet zijn vinger over haar kaak strelen. 'Kom kom, toch niet nog steeds boos?' Hij likte even snel over zijn lippen en grinnikte, lichtelijk spottend. 'Misschien weet ik wel wat om het goed te maken..' Langzaam leunde hij naar voren en kuste haar op haar kaaklijn, waarna hij haar diep en geniepig aankeek, en even kort zijn wenkbrauw optrok. Hij grinnikte vettig en streelde opnieuw haar kaak.

Misha keek hem nog altijd strak aan, alsof het haar niks deed. Alsof ze niet had zitten opletten en niet eens doorhad wat hij zo net bij haar gedaan had. Maar, hoeveel kon het haar ook eigenlijk interesseren, als ze dit wel vaker meegemaakt had, maar dan nog vele keren erger. Als ze geen geld hadden en ze moesten belasting betalen, moest ze wel eens ergere dingen doen, zodat haar familie niet uit huis geplaatst zou worden. Stelletje vieze mannen... ze waren allemaal hetzelfde in haar ogen. Zelfs dit joch, waarvan ze de naam nog niet eens wist, had ze al in een hokje geplaatst.
Hoewel het haar dus eigenlijk koud liet, mocht ze toch niet zwak lijken tegenover hem. En goedkeuring zou ook geen goed idee zijn, zeker niet bij zulk soort types.
Nog even keek ze hem zo doods aan, waarna ze hem een harde en rake stoot in zijn gezicht verkocht. Maar niet gewoon met haar hand, maar met haar vuist. Want van die slappe bitch clapjes zouden ze het natuurlijk nooit leren.

Even dacht Lee dat ze hem gewoon ging toelaten, tot hij plots de stevige dreun tegen zijn kaak voelde. Man, die meid sloeg er niet naast. Het leek alsof enkele seconden lang zijn nek vastzat, want hij bleef als versteend staan, met zijn ogen naar de grond gericht. Hij legde verzachtend zijn handpalm op zijn kaak, terwijl hij langzaam terug in haar richting keek. What the hell was er zonet gebeurd. Het leek wel of hij een stoot van een gast gekregen had.
Terwijl hij nog steeds met zijn hand over zijn kaak wreef keek hij haar met een vuurspuwende blik aan. 'Je slaat er niet naast, bitch..' zei hij alsof hij kookte vanbinnen, maar het niet wou laten blijken. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en keek haar vervaarlijk aan, terwijl hij zacht zijn hand van zijn kaak liet zakken.

Apneatic kroop onder de kraampjes door, opzoek naar eten en spullen die haar warm kon houden. maar eerst moest ze vinden waar ze voor kwam, daar was het al. Haar kleine schat, de verdovingsmiddelen. Daar op de kraam met verbanden en andere zooi. Dit moest ze goed aanpakken. Ze bekeek de mensen die daar zaten, zorgzaam. Ze grijnsde. Ze zou zich recht voor het kraampje verwonden en dan zouden ze haar helpen. Ze dichtbij komen en een paar flesjes verdovingsmiddel mee nemen.

Misha kreeg een kleine valse glimlach op haar gezicht en draaide haar pols een paar keer. 'Wat? En jij vond die woorden al pijn doen? En dat zit dan in het verzet,' zei ze met een spottende grijns en liep hem droog voorbij. Daar was die fruit kraam dus! Eindelijk had ze het gevonden.
Vluchtig pakte ze 12 appels in, in een grote bruine papieren zak en rekende af. Ze kocht bijna altijd appels, omdat ze vocht van binnen hadden, dus dorstlessend waren en het je maag vulde. Dat was de goedkoopste oplossing voor haar familie als voedsel. En alles wat goedkoop was, werd door hun gekocht, helaas...

"GRIJP HEM!" en "LAAT HEM NIET ONTSNAPPEN!" of "DIE VUILE SCHOFT!", de woorden galmden plotseling over de markt, ze kwamen uit de mond van een van de grootste mannen die dit universum te bieden had, een van de groeps leiders. Er waren veel criminele, en minder criminele, groepjes. Iedereen vreesde ze omdat ze zo groot waren en spieren als bowlings ballen hadden, maar Will wist wel beter. Deze gasten waren juist zijn klanten voor zijn kleine oplichterij-tjes. Ja je moet toch ergens je geld vandaan halen? Maar wist Will veel dat er nu een nieuw lid bij was gekomen die wel een IQ van boven de 50 had?! Will rende over de markt ter wel hij de nep snor van zijn boven lip af trok. Hij jammerde pijnlijk, het deed hem denken aan vroeger, aan die bitch van een blonde huppel van een schoonheidsspecialiste. Die epuleerde hem ook altijd helemaal. Will had haar er altijd van verdacht dat ze de gedachtens had om een hele hars-strip op zijn kop te plakken en dan hem kaal te trekken, brr.. Goed nu dwalen we te ver af. Will was ondertussen al bij de kaas kraam gekomen, hij wist ter wel hij weg rende nog net een kaasje mee te plukken van de schaal die op het kraampje stond. Het kaasje in zijn mond proppend sprong hij behendig op een container, om daarna op een dak te springen van een van de huisjes, het was makkelijk voor Will om evenwicht te behouden. En het zou wel even duren voordat die dikke boven komen, als ze teminste boven komen en niet ergens blijven vast hangen met die dikke reten van hun. Will sprong van dak tot dak. Ghaha, ik heb ze afgeschut.. Wat ben ik toch geniaal! Geniaal gewoon een genie! opeens klonk er een knal. Will's gezicht vertrok van pijn. 'Oeh.. die had ik niet zien aankomen,' mompelde hij nog net ter wel hij van het dak af viel, zo in een bak vol rijpe tomaten die klaar stonden voor de verkoop.

Het eerste wat Will op viel toen hij wakker werd was;
1. Zijn been bloede en deed een vreselijke pijn
2. Hij zat onder de tomaten smurrie!
O, en er stond een horde mensen om hem heen gebogen, die dikke mannen waren weg. Ja hoor, erg laf, eerst iemand in zijn been knallen om daarna weg te rennen. Opeens voelde hij hoe er iets kouds tegen zijn benen werd gedrukt, Will's gezicht vertrok van de pijn. En alsof dat al niet erg genoeg was, kwam iemand ook met een naald en draad aan zetten. Het pijnlijke gegil van Will was over het hele marktplein te horen weergalmen.
Het blijft mij facineren..Mannen,
als ze in hun benen worden geschoten geven ze geen kik. Maar van een naald en draad beginnen ze te gillen alsof ze vermoord worden.

Lee volgde haar met zijn blik, en keek over zijn schouder hoe ze fruit kocht. Ze kocht gewoon fruit, alsof er niks gebeurd was? Alsof hij niets gezegd had? Als er iets was waar Lee niet tegen kon, was het dat wel. Hij had constant aandacht nodig om zich goed te voelen.
Ruw draaide hij zich om en duwde enkele mensen aan de kant. Plots stopte hij even door het gegil dat over de markt klonk. Even keek hij om zich heen, maar kon niet zien waar het vandaan kwam, dus richtte hij zich weer op Misha. Ze zou geweten hebben dat hij er wel degelijk was. Hij toverde een grijns om zijn lippen, en ging achter haar staan. Alsof hij haar ving, gooide hij zijn armen om haar middel en trok haar tegen zich aan. Hij legde zijn hoofd even in haar hals en met een valse grijns bracht hij zijn lippen ter hoogte van haar oor. 'Moppie, ik denk niet dat je begrijpt wat ik bedoel..' zei hij vuil. 'Het enige wat ik van jou wil is je heerlijke lichaampje, voor één nacht.. Of twee.. Maar daarna laat ik je met rust..' De valsheid en schijnheiligheid droop van zijn woorden. 'Als je me klappen geeft maak je de dingen alleen maar moeilijker.. En geloof me, ik heb geen problemen met de easy way..', grinnikte hij verlekkerd, terwijl hij haar nog steeds stevig tegen zich aanhield.

Misha zette de zak met fruit even neer, op de houten planken van het kraampje. Ze staarde strak en emotieloos voor zich uit. Ze leek zo kalm, zo rustig, maar kookte op het moment bijna van binnen. Hoe durfde deze straat schoft haar zo aan te raken!? Zo tegen haar te praten en haar zo te behandelen, alsof ze één of andere slet was, die wel in zou zijn voor even een snelle wip. Nou, dat kon hij dus mooi vergeten. Toch mocht ze niet kwaad reageren. Dat zou hij toch alleen maar leuk gaan vinden. En hij was haar kwade reactie niet waard.
'Ik kan je mijn lichaam wel geven voor een nacht, maar ik denk dat jij het op een andere manier ziet dan ik,' probeerde ze monotoon uit te brengen, maar je kon een felle ondertoon horen.
'Maar goed, als ik jou was, zou ik mijn handen maar thuis houden, voordat je ze zo meteen nog kwijt bent.'

Kichiro liep de tussen 2 kraampjes door en liep door naar een afgelegen kraampje en tikte 5 keer een ritme op de houten plank, een plank werd opzij geschoven en 2 rode ogen keken Kichiro aan "Wachtwoord" werd er snel een hees gezegd. "Kryptonite" antwoorde Kichiro op de vraag en er ging een luik onder Kichiro open, Kichiro viel in het luik en hij stond in een ruimte waar veel spullen waren uitgestald, er waren niet veel mensen snel geschat zoon 15 mensen. Kichiro liep naar een kraampje en bekeek aandacht een stel flesjes met een vreemde vloeistof erin, zijn vingers gleden over de doppen.

Ricca liep met een klein boodschappen tasje over de markt. Ricca was helemaal niet het type om nu eens even gezellig de markt te bezoeken en kraampje naar kraampje te gaan. Daarvoor was ze hier ook niet.
Haar Saber claws waren minder scherp dat Ricca wilde, en ze had gehoord gekregen dat hier een prima wapen winkeltje zat. Niets weer hield Ricca ervan om even een kijk te nemen. Toch was er een probleem.. Deze markt was groot en ze had geen idee waar dat hele winkeltje nu zat.

Kichiro zag een gekleurt flesje staan en las wat er op het etiket stond, hij keek naar de persoon die het verkocht. "Wat mag dit kosten?" vroeg hij, de man keek hem aan en keek toen vluchtig naar het flesje "500" zei hij hees en stak zijn hand al uit. Zonder twijfel legde Kichiro het geld in de hand en pakte het flesje, zonder nog wat te zegen draaide hij zich om en liep weg. Door een oud trappenhuis liep hij weer naar boven. Hij stopte het flesje goed weg en liep een stukje verder, hij had duidelijk haast en hij letten niet op toen hij zacht tegen iemand aan boste. "pardon" zei hij en keek tegen wie hij was aangelopen, hij keek naar Ricca het meisje waar hij bij de missie in discussie was gegaan.