Het vervallen skatepark

Veel skaters enzo zijn hier niet te vinden aangezien de skatebare dingetjes(weet ff nii de juiste naam) bijna volledig verwoest zijn. Vroeger en zelfs nu noch steeds is dit de favoriete plaats om gevechten te houden aangezien dit 1 van de weinige plekken is waar er redelijk veel ruimte is. En aangezien de stad geen geld genoeg heeft om alles te vernieuwen blijft het in de staat zoals het nu is. Je kunt het ook gebruiken als een kortere route naar huis of andere bestemingen. Let wel op voor de drugsverslaafden en alcoholisten die daar geregelt rond dwalen.


personen: niet allemaal tegelijkertijd, tenzij er een gevecht is. Aangezien dat dat geregelt wat mensen aantrekt.

Momiku wierp vlotjes de zak met boodschappen over haar schouder terwijl ze zo rap mogelijk over de brokstukken liep. Ze voelde hoe blikken op haar huid brandde. Eigenlijk haatte ze het om hier steeds te lopen wanneer er weral van die zielige jongens hun leven zaten te verzuipen. Ze keken altijd veel te hebberig haar na wat meteen koude rillingen over haar rug liet lopen. Misschien moest ze in het vervolg maar niet de korste route nemen naar huis en gewoon een omweg nemen. 'hey poes! lekker kontje!' Er werd gefloten toen ze voorbij liep maar ze reageerde er niet op. zielige mensen... Het voelde als een vernedering aan om hier te lopen. ok, haar besluit stond vast. In het vervolg nam ze een omweg. Of nog beter, ze keerde gewoon terug naar haar eigen planeet en keerde terug wanneer er weer een missie was.

Jay had zijn skate board onder zijn arm zitten en liep het skate park op. Het enige skatepark wat hij ooit kende was dit vervallen gebeuren. Vroeger skate hij hier altijd, die tijd leek al zo lang geleden. De tijd waar hij nog samen met Ricca was. De tijd voor dat hij haar verliet en nog wel beloofde terug te komen. Jay had absoluut nooit schuld gevoel, maar dit was een bijzondere uit zondering.
Toen hij aan kwam, kon hij bijna zijn ogen niet geloven. Vroeger zag dit er al niet al te best uit, maar nu leek het helemaal niets meer. De plekken waar je ooit nog redelijk kon skaten waren compleet verwoest, het enige wat er nog een beetje redelijk uit zag van een nogal wat afgebrokkelde half pipe. Toch durfde Jay het niet aan om daar wat trucks op te doen.

Apneatic zat onder een half pipe waar de helft van was weg geslagen. Als ze mensen kon weg houden was dit de perfect slaapplek en de perfecte schuilplek. Haar handen trilden, haar voeten trilden. Alles trilde eigenlijk. Ze werd ziek. Geen gewone ziekte maar af kick verschijnselen. Ze zocht wanhopig naar haar flesje en spuit. Ze raakte in paniek, waar was het? Waar was het. 'Verdomme.' Mompelde ze. Ze gooide haar kleine, vuile tas leeg. De inhoud rolde weg. Ze kroop een doorzichtig potje achterna, uit haar schuilplek. Het rolde steeds verder, en Apneatic werd steeds wanhopiger. 'Kom terug.'Jammerde ze.

Momiku keek even achterom en vroeg zich af of hij die jongen was die ze op het feestje had gezien en in het gevecht? Ze lette niet meer op waar ze liep, sloeg haar voet om door dat ze in een klein putje was gelopen en viel recht op haar knieën. Haar tas gleed van haar schouder waardoor al de spullen er uit rolde. Het potje van Apneatic rolde tussen al de andere spullen die waren gevallen. 'schit..' Mompelde Momiku pijnlijk en greep naar de knie die ze had geschaaft.

Jay's aandacht werd getrokken door het meisje dat zojuist viel en hij overwoog de optie om haar te gaan helpen. Toen ze met een wat pijnlijke blik naar haar knie greep stond hij op en liep kalm naar haar toe.
Jay pakte onder weg naar het meisje toe enkele spullen op die waren gevallen en lette verder niet op wat hij allemaal had op gepakt. 'Gaat het?', vroeg hij terwijl hij voor haar stond.
Jay hurkte bij haar neer en stopte de spullen terug in de tas, waarna hij zijn hand uit stak om haar weer overeind te trekken.

Apneatic begon hysterisch te jammeren toen ze zag dat Jay haar potje in Momiku's tas had gedaan. Hij had haar spul af gepakt. Ze gromde en besprong hem, ze had nu niet veel kracht in haar trillerige lijfje waar door ze moeite had om op hem te blijven zitten. 'geef het terug.' Siste ze in zijn oor en hapte er naar.

Jay merkte hoe er opeens een wat licht gewicht op zijn rug zat en keek verbaast op. Een pijnlijke blik kwam in zijn ogen te staan toen hij haar tanden zin zijn hoor voelde. Als een reflex pakte hij haar arm en gooide haar over zijn schouder neer op de grond.
Toen ze eindelijk van zijn rug af was, keek hij haar wat verbaast aan. 'En wat heb ik jou misdaan?', vroeg hij nogal droog terwijl hij naar haar toe liep. Misschien had hij haar ooit wat misdaan wat hij zich niet kon herinneren, maar voor zo ver hij wist had hij haar nog nooit in zijn leven gezien. Toch kwam iets een beetje bekend voor, de kleur van haar haar. Iets wat hij op Ricca's feestje ook zag,

Apneatic keek hem aan en keek naar de tas. 'Haal het terug.' Ze terwijl ze moeizaam opstond. 'Ik wil mijn potje terug.' Gilde ze uit het niets en keek hem woedend aan. Niemand pakte haar verdovingsmiddel af, alleen zij zelf. Ze deed haar armen over elkaar en bekeek hem goed. Die hoefde ze niet te sparen dus als het uit de hand zou lopen zou ze het niet erg vinden als hij er niet meer was. Ze zette weer een stap naar hem toe, hoewel ze toch wel bang was dat hij haar weer zou neer smijten.

Momiku forceerde een glimlach ondanks de prikkelende pijn. Waarschijnlijk was ze net op een plek gevallen waar er eerder alcohol was gemorst. Ze keek op naar Jay en aanvaarde dat hij haar recht hielp. Er was hier teminste 1 iemand hier die er noch nuchter was en beleefd. Nog voor ze hem kon bedanken besprong Apneatic hem en beet hem zelfs in het oor. De pijn in haar knie had haar even afgelijd en voor ze het zelfs nog aar kon zien stond Apneatic al weer met gekruiste armen en met een beschuldigende blik naar Jay te staren.

Jay keek haar verbaast aan, en wist totaal niet waar ze het over had. Potje? Welk potje moest hij on godsnaam terug geven. Hij probeerde terug te denken en bedacht zich dat hij iets van een potje in zijn handen had toen hij de spullen van het gevallen meisje op raapte.
Jay keek even naar haar, en toen weer terug naar het meisje dat hem zo juist besprongen had. 'Welk potje bedoel je precies?', vroeg hij wat achterdochtig. Hij zetten een paar stappen naar achter richting de tas waar hij de spullen in had gedaan.
Toen hij vlak bij de tas stond keek hij Momiko. 'Heb jij haar 'potje'?', vroeg Jay nog altijd niet precies wetend waar dit allemaal over ging.

'Die doorzichtige met de op water lijkende vloeistof.' Zei Apneatic en keek hem aan. 'je stopte het in háár tas.' Zei ze en keek naar Momiku. Haar ogen werden groot dat was het meisje met wie ze had gepraat op het feest. Dit mocht ze niet weten. Maar haar verdovingsmiddel dan? Ze haalde diep adem en vond dat Momiku het maar moest accepteren als ze verslaafd was.

Momiku rommelde met haar hand door de zak op zoek naar het potje die ze uiteindelijk vond. 'ik heb het al...' vlot haalde ze het er uit terwijl ze de inhoud voor een aantal seconden bestudeerde terwijl ze het terug gaf aan Apneatic. Wat moest ze nu in hemelsnaam met verdovingsmiddel? Waarom zou iemand zoals haar... ok, misschien had ze wel een reden en zo niet, dan was ze al even erg als al de andere drug verslaafden die hier rond liepen.


(damm, kom net terug van da trouwfeest >.< kbén moe!!!)

Jay keek verbaast naar de twee. Hij kon niet niet begrijpen waarom Momiku het verdovingsmiddel terug gaf. Aan de ene kant wilde hij het afpakken, maar aan de andere kant wilde hij hier ook niet verder betrokken mee raken. Toch was zijn goede kant hem de baas en hij greep het potje uit Momiku's hand. Zonder er nog bij na te denken gooide hij het zo hard mogelijk op de grond en vernietigde het daarna met een schaduwbol. Toen hij klaar was, keek hij half hijgend op naar de twee en zette voorzichtig een stap naar achter.

Apneatic begon als een gek te gillen en te krijsen. 'Hoe durf je?' Gilde ze. 'Dat was mij laatste.' Dramatisch gooide ze zich op haar knieën naast het kapotte potje en probeerde het wanhopig te herstellen. Ze keek naar Jay en kroop naar hem toe. 'Waarom? WAAROM!?' Gilde ze naar hem toe en viel snikkend aan zijn voeten.