De eerste aanval

Ricca stopte achter het verwoeste kerkje dat enkele meters verwijderd was van de zwarte fontein. Ze landde met een nog al snelle en gevaarlijk landing, Maar ze stonden stil. Ricca sprong van haar stoel af en liet de trap weer uit zakken. 'Goed iedereen er uit en weest stil!', probeerde ze er over heen uit te brengen.
Zonder een van de treden te gebruiken sprong ze de trap af en wachtte tot de rest zou volgen. Eigenlijk lette ze niet eens op de rest, ze was op zoek naar Hikari, Hij was nergens te bekennen.. Dit was toch echt de plek waar ze moesten zijn. Daarbij hij was al eerder weg gegaan.
Ricca zuchtte diep en hoopte vurig dat hij niet besloten had, maar gewoon niet op te komen dagen.
Dat zou typisch een actie voor hem zijn.
Na een tijdje gefrustreerde rond te hebben gekeken en geen enkel spoor van Hikari op gevangen te hebben, fookeste ze zich weer op de mensen die uitstapte.

Kichiro liep het schip uit en keek uit zijn ooghoek naar Ricca, ze was een vuurig tiepje dat zeker. hij voelde aan het handvat van zijn zweep en keek toen om zich heen. het leek er niet erg druk op sommige mensen die straal bezopen op de grond lagen na. en wat vrouwen met kinderen die gehaast weg liepen.

Snel liep Misha achter de menigte aan, het schip uit. Dit keer zou ze niet de laatste zijn! Maar ook niet de eerste. Gewoon, er tussenin, precies goed in haar ogen. Dan zou ze tenminste niet opvallen op zo een verkeerde manier.
Toen ze uit het schip gestapt was, keek ze nog even omhoog naar de mensen die achter haar aan naar buiten liepen en wierp toen een blik op de omgeving om haar heen. Dit was het dan, haar eerste echte missie in het verzet. Dit zou wel eens één van de belangrijkste gevechten in haar leven kunnen zijn, naast het laatste gevecht van haar leven natuurlijk.
Dit gevecht moest ze goed doen, zodat ze een goede indruk zou maken. Want eenmaal een goede indruk, zou meteen al een goede voorsprong geven bij de standaard indruk, die iedereen aan haar zou gaan geven. En hoe beter de indruk, hoe hoger de rang. Hoe hoger de rang, hoe meerdere missies. En hoe meerdere missies, hoe meer kans op wraak en succes...

Momiku liep sereen uit het schip. Tintelingen gingen door haar hele lichaam. Nu pas leek ze te beseffen dat dit haar missie was. Hopelijke maakte ze nu geen fouten. Die mocht ze nu niet maken. Nooit niet. Lichtelijk niet wetend wat nu te doen beet ze op haar lip en keek om zich heen naar de omgeving.

Lee liep met zijn handen in zijn zakken richting de uitgang van het schip, mee met het volk. Hij keek verveeld voor zich uit en zuchtte.
Hij keek even naar de lucht, toen hij buitenkwam, en voelde hoe hij de begane grond raakte met zijn voeten. Met zijn ogen tot spleetjes geknepen keek hij wat rond, en stopte bij een meid die op de grond lag. Hij fronsde zijn wenkbrauwen en keek haar wat vreemd haar. Haar dikke paarse haar viel op, en ze was eerder klein, maar ze mocht er best wel wezen. Niet echt iets van zijn kaliber, maar toch. Kwaad kon het nooit. Hij zette een stoere grijns op en liep naar haar toe.
Hij stopte vlak naast haar, en torende hoog boven haar uit. 'Kan ik je helpen, mop?' zei hij met een knipoog, en stak zijn hand naar haar uit.

Apneatic keek hem met een schuin hoofd aan en pakte zijn hand en trok zichzelf omhoog. Ze bekeek hem goed. Hij zag er goed uit, voor een man. Ze schudde haar hoofd, maar ze zou nog eens goed gebruik van hem kunnen maken. Ze glimlachte even en liet de lieve Apneatic terug komen. Ze keek hem nederig aan en was onder de indruk van zijn bouw.

Lee grijnsde. Man, ze was waarschijnlijk weer zo'n dom wicht dat hij in een handomdraai had. Hij grijnsde breed en hield haar hand vast. Hij keek nogal geniepig in haar ogen, die hem intrigeerden. Terwijl hij haar nog steeds diep aankeek, tilde hij haar hand op, en bukte zelf een beetje, en kuste die. 'Ik ben Lee..' zei hij uiterst charmant, terwijl hij subtiel wat dichter naar haar toe leunde. 'En wat is jouw naam, schatje?' Hij likte snel, bijna onopmerkelijk over zijn lippen en knipoogde.

Apneatic keek hem achterdochtig aan. 'Wat moet je van me?' Vroeg ze en liep van hem weg, de schaduw in. Staks deed hij haar pijn, maar als ze hem zijn zin niet gaf ook. Wat moest ze doen? Wat moest ze toch in hemelsnaam doen? Ze haalde diep adem en kwam terug. 'Sorry.' Mompelde ze en beet op haar lip en keek hem sexy aan van onder haar wimpers. De "echte" Apneatic wist dat dit niet goed kwam, nog één erbij en ze was al met zijn tweeën. Nou dat ging lekker. Ze hoorde haar sletterige zelf tegen haar zeggen; 'wees niet bang liefje. Ik bescherm je wel. Doe je ogen maar dicht en niemand zal je meer pijn doen.. in dit soort situaties dan.' Mompelde ze er achteraan.

Shit, dacht Lee een enkel ogenblik bij zichzelf, toen ze van hem wegging. Hij had gehoopt dat ze een makkelijke prooi was, want hij had geen zin om haar achterna te jagen. Zijn opluchting was dus groot toen ze verontschuldigend naar hem toe kwam. Hij grijnsde en grinnikte even. Hij kreeg al ziin van haar blik, en hij knipoogde even.
Kort fronsde hij zijn wenkbrauwen toen ze wat mompelde, maar kon er niet veel uit opmaken. Hij grinnikte even zwakjes, en ging er niet op in. In plaats ervan gleed hij met zijn hand naar haar heup en liet die daar rusten, terwijl hij wat dichter tegen haar aan ging staan. 'Je hebt me nog steeds niet gezegd hoe je heet..?' zei hij zachtjes plagend, met nog steeds zijn grijns van altijd om zijn lippen.

Kichiro keek naar het stelletje dat bijna tegen elkaar aan het rijden waren, hij wendde zijn blik af en sloot zijn ogen en verluistrde iets tegen zichzelf en opende zijn ogen weer.

De regel blijft nog steeds dat je pas na 2 posten van een ander, zelf weer mag posten *I*

Ricca haalde diep adem en had al weer door dat Hikari niet meer op zou komen dagen. Wat een heerlijk begin.
Ze keek naar de jongen die haar net ook al benaderd had en schudde haar hoofd. Met grote passen liep ze er op af en propte zich zelf er tussen. 'Gaat we hier nou staan neuken, of gaan we vechten', beet ze de twee toe.
Rustig maar nog altijd zwaar geïrriteerd liep ze weg en probeerde de aandacht te krijgen. Ze had geen zin om te wachten tot dat iedereen zijn mond hield, dus begon ze gewoon. 'Jullie o zo geweldige leider heeft het aflaten weten.. dus ik neem de leiding vanaf hier', riep ze geïrriteerd. 'Niet veel verder is de zwarte fontein, jullie moeten allemaal stil zijn, doen alsof jullie normale mensen zijn die bij de zwarte fontein lopen, wanneer ik het sein geef vallen jullie aan.', riep ze er achter aan.
'Nu zoek een plek, doe alsof je een gezin bent, iemand die zomaar langs loopt.. Doe iets.', riep ze nog altijd geïrriteerd.

'Perfect.' Zei Apneatic zacht en glimlachte naar Lee. Ze gooide haar haren naar achter en liep van hem weg. Ze keek naar de zwarte fontijn, ze kende het hier wel en glimlachte. Ze gooide haar haren door de war en haar ogen glinsterden van opwinding. Ze ging staan zoals de "zwakkere" dat deed en begon langzaam en angstig te lopen. Bah hoe kon ze toestaan dat de zwakke Apneatoc zo liep? Hoe kón ze? Ze schudde haar hoofd en liep naar een donkere plek en ging naar zitten en wiegde heen en weer zoals ze altijd deed.

Momiku deed wat er van haar gevraagd werd en haalde haar gsm boven om vervolgens als een normale tiener van haar leeftijd volop berichten sturen. Haar gsm was oud en versleten. In het scherm zaten krassen waardoor je een wazig beeld had. Even liep ze een steeg in prutste aan haar mouw en stelde de kleur van haar kledij opnieuw in naar bruin grijs achtig. Dus viel ze minder op. het enigste dat overbleef dat wel opviel was haar blauwe haar maar daar kon ze nu niet veel aa veranderen.

Misha streek met haar hand door haar haren en draaide met haar ogen. 'Whatever,' zei ze verveeld en keek even naar wat de andere allemaal aan het doen waren. Onopvallend dus? Dat kon ze wel zijn...
Ze trok haar halve mantel wat beter over zich heen en sloeg haar cap over haar hoofd, zodat de bovenste helft van haar gezicht niet zichtbaar zou zijn. Af en toe hoestte ze als een zieke, zoals haar moeder wel eens deed. Ze leek het alsof ze ziek was, dus zoude de meeste wel uit haar buurt blijven. Want welke gek wilde er nou ziek worden?

Kichiro deed zijn mantel af en deed en liet zijn zweep gewoon hangen, hij deed zijn haar wat door de war, en liep de zwarte fontijn in, mensen keken hem even aan en gingen toen gewoon weer verder met hin gesprek. hij ging aan de bar zitten en bestelde een biertje. hij had wel vaker bij wat vreemde mensen in de bat gezeten dus hij wist hoe zich moest gedragen. hij pakte het koude biertje eerst rook hij eraan wanr hij was al een keer vergiftigt. na zijn inspectie nam hij een slokje, hij voelde de koude vloeistof door zijn keel glijden.

Zelf deed Ricca niet mee aan het plan om niet iemand te zijn die ze niet was. Zij moest inmiddels het teken geven. Met een snelle beweging sprong Ricca in een van de hoge bomen die rond de fontein stonden en keek naar iedereen.
Tot nu toe was alles goed gegaan, behalve dat Hikari hem gepeerd was. Maar ze konden het zonder hem ook wel af.
Ricca zag hoe de huurlingen wel wat lichtelijk verbaast waren van de plotselinge drukte, maar die dombo's gingen simpel weg weer verder met wat ze bezig waren. Perfect, laten ze maar veel drinken, des te slechter ze zouden vechten en des te makkelijker ze ze hadden verslagen.
Toch bleef haar hoofd nog wat hangen bij Hikari, steeds weer bij het denken van zijn naam ging er een woede golf door haar lichaam heen. Natuurlijk zou hij weer de perfecte smoes hebben om niet op te komen dagen.

Lee keek grijnzend naar hoe Apneatic wegliep, en grinnikte even. Hij besloot haar nu nog niet achterna te zitten, dat zou hij later wel eens doen. Hij keek naar de leden van het verzet hoe die zich voordeden en trok even zijn wenkbrauwen op, nadenkend over wat hij zou doen.
Hij grijnsde even toen hij dacht aan zijn hoofdband. Snel trok hij hem even naar beneden, over een oog, zodat het net leek dat hij een oog verloren had. Hij pakte wat zand op zijn handen van de grond en smeerde het in zijn gezicht, zodat hij vuil leek. Hij schudde zijn kleren wat losser en frommelde wat stukken naar boven. Hij leek net een vuile zwerver, zeker nadat hij nog wat zand in zijn haren had gesmeerd. Hij grinnikte even, en keek naar zijn lichaam. Dit leek hem wel geschikt.

Apneatic praatte in zichzelf, en dit keer was het nep en keek met grote ogen als mensen voorbij kwam en bedelde af en toe. het was heerlijk om gek te spelen, zijn is heerlijk maar spelen is beter. Ze Kroop langs mensen heen een rollende vrucht achterna. 'kom maar hier lief dingetje, kom maar. Laat me je opeten.' Mompelde ze er tegen.

Ricca had voor haar gevoel lang genoeg gewacht. Ze pakte haar p90 en schoot in de lucht. Dit was het aanvalsteken. Zo te zien hadden de huurlingen het schot ook gehoord. Ze stonden met een ruk op en keken wat angstig om zich heen.
Ricca grijnsde even. 'Watjes', mompelde ze binnensmonds. Ze sprong uit de boom en liep door de mensen heen. Natuurlijk herkende een van de huurlingen haar en niet veel later had hij gun in zijn handen. 'Ricca, leuk om jou weer te zien', zei hij met een vette grijns.
Ricca grinnikte alleen maar en liep verveeld op hem af.

Kichiro hoorde het schot van het geweer, met een ruk stond hij op en pakte zijn zweep, hij keek naar een huurling en sloeg zijn zweep om de keel van de man. de maan kroop in paniek van Kichiro weg en probeerde de weep los te krijgen maar dat lukte niet. de zweep rolde langzaam op en de man stond nu bij Kichiro, de man sloeg wild mijn zijn armen om zich heen en probeerde bij zijn mes te komen, hij pakte die vluchtig en sneet Kichiro in zijn wang. Kichiro keek hem aan en sloeg met een snelle beweging het mes uit zijn handen en pakte die zelf en drukte het tegen de keel van de man. "wie ook maar in de buurt komt de man gaat eraan.." zei hij nuchter en keek naar de mensen die verbijsterd stonden te kijken.

Mylene hoorde het schot van ergens achter haar komen en bekeek hoe een anderen jongen meteen te werk ging. De mensen op het plein keken verbijsterd en nu ook angstig naar hem en de man die hij had "gegijzeld". De huurlingen draaiden zich met hun rug naar Mylene toe en dit was haar kans. In een snelle beweging pakte ze met haar linkerhand het haar van de vrouw en trok haar hoofd naar achter. Met haar rechterhand pakte ze de dolk en legde hem tegen de keel van de vrouw.
De vrouw begon te gillen als een speenvarken.
'Kop dicht,' siste Mylene tegen haar maar de vrouw begon alleen nog maar harder te gillen. Verschillende mensen draaiden zich om naar het geluid van het gekrijs.

Ophelia stond langzaam op en grijnsde naar de mannen. Ze zwaaide vrolijk en wenkbrauwwiebelde. Ze likte vluchtig langs haar lippen en sprong op een van de mannen zijn rug. Hij probeerde haar er af te gooien en sneed een stuk van haar haren af in een poging haar neer te steken. Ze beet in zijn hals en legde hij het zwijgen toe door haar nagels in zijn pols te zetten. Ze kreeg een klap in haar gezicht en er ontstond een kleine worsteling waarnaar ze had "gewonnen". Eerst verdoofde ze hem met haar verdovingsmiddel, nu zat ze op hem en veilde haar nagels. Ze had haar Scalpels vast en stak, of hapte, naar iedereen die dichter bij kwam. 'Mijn slachtoffer.' Siste ze naar iedereen die volgens haar te dichtbij kwam.

Aya had een tijdje in de schaduwen staan wachten. Ze had het aanvalsteken van Ricca gehoord, maar aarzelde nog even. Ze zag hoe Mylene een vrouw gijzelde. Ze werd horendol van het gekrijs van de vrouw. Aya snelde naar haar zusje en de vrouw toe en klapte een hand over haar mond. 'En nou heel snel je mond houden,' snauwde ze tegen de vrouw. De vrouw keek haar vals aan, maar houdt haar mond verder dicht. Aya glimlachtte even naar Mylene en glipte weer in haar donkere plekje. Een andere vrouw staat recht voor haar neus stil en Aya bereidde zich voor om haar te overmeesteren.

Ricca hoorde hoe de trekker over ging en met een snelle beweging pakte Ricca zijn arm en gooide hem over haar schouder heen. Ze wist dat Hij niet zou op geven en niet veel later stond de huurling al weer op.
Ricca draaide zich om en gooide wat water in zijn gezicht waar door hij afgeleid werd. Met twee handen sloeg Ricca op zijn oren blokte de slagen die gij gaf, sloeg tegen zijn kaak toen tegen zijn neus, sloeg nog een keer op de kaak om hem te breken en maakte het af met een trap in zijn maag. Half stikkend en kreunend van de pijn viel hij naar achter en belandde met een harde klap op de grond.

Mylene glimlachte een schamper maar dankbaar naar Aya, haar tweelingzus die totaal niet op haar leek. Zijzelf had zwart haar maar Aya blond, Aya had blauwe ogen en Mylene grijs en de vorm van het gezicht en... Alles aan de twee was anders.
Plotseling begon de vrouw die ze had "gegijzeld" voor haar weer te spartelen. Ze rukte zich los, onder Mylene vandaan zonder zich aan het mes te kunnen verwonden.
Mylene vloekte binnensmonds. Dat kreeg je er nou van als je ook maar even niet oplette. De vrouw wilde wegrennen maar Mylene was te snel. Ze sprong naar voren en gooide haar volle gewicht tegen de vrouw aan. De vrouw bezweek onder Mylene's gewicht [goh was ze zo zwaar?] en ze smakten op de grond.
Heel even dacht Mylene dat de vrouw bewusteloos was maar onder haar begon de vrouw wild in het rond te schoppen en te slaan.
'Rustig maar,' zei Mylene met een mierzoete maar plagende stem. Ze duwde het mes tegen de schouder van de vrouw.